By Najiba Abdellaoui, Amsterdam Pioneer.
Het is algemeen bekend dat New York Nederlandse wortels heeft. Dit jaar wordt die 400-jarige band tussen de wereldsteden gevierd. Onder de titel P!oneers worden 20 Amsterdamse en 20 New Yorkse pioniers bij elkaar gebracht om te praten over wat jongeren kunnen doen om hun stad te verbeteren. Begin april nam ik deel aan de eerste ontmoeting in Amsterdam.
Wat me als eerste opviel is dat er in beide steden groepen jongeren zijn die als kansarm of moeilijk betiteld worden en waar vervolgens niet zo heel veel mee gedaan wordt. Totdat ze in de moeilijkheden komen. Dan wacht er een heel justitieel systeem en krantenkoppen. Volgens de Afro-Amerikaanse onderzoeksjournalist, politiekcorrespondent en activist Jeff Johnson die ook aanwezig was, biedt hiphop uitkomst.
Weet jij in welke stad het eerste hiphopzaadje ontkiemde? Wie Public Enemy, Rakim en De La Soul zijn? Kun jij ook de nieuwe generatie rappers zoals 50 cent, Lupe Fiasco, Common en T.I. citeren? Gefeliciteerd. Dan spreek je vloeiend hiphop en ben je automatisch verbonden met miljoenen jongeren wereldwijd die dezelfde taal spreken.
Tot een paar jaar terug sprak ik vloeiend in hiphop. Ik wist wie wie was in het wereldje, wie wat had gerapt en waarom de ene rapper niet met de andere door een deur kon (ook heel belangrijk). De taal begon echter weg te ebben toen ik merkte dat er in tracks meer werd gesproken over materiële en vrouwonvriendelijke zaken dan wezenlijke dingen. Ik wilde deze taal niet meer spreken. Maar het uitdrukkingsmiddel bestaat nog steeds en is levendiger dan ooit. De eerste keer dat ik een autochtoon jongetje uit Amsterdam 0ud-Zuid in een tram de hiphoptaal hoorde bezigen, was ik verbaasd. Tegenwoordig kijk ik er niet meer van op.
Als je als wereldverbeteraar of gewoon als mens zonder labels graag iets wil betekenen voor jongeren dan moet je de hiphoptaal beheersen. Want met hiphop in je achterzak kun je hangjongeren opleiden tot politiek activisten die hun plichten kennen en opkomen voor hun rechten in plaats van dag na dag klagen over het grote onrecht dan hen wordt aangedaan. Want met hiphop in je achterhoofd kun je ruziënde groepen jongeren nader tot elkaar brengen: het is namelijk een bindende factor onder veel jongeren. Hiphop is een overeenkomst die ons het verschil kan helpen maken.
Jeff Johnson maakt met hiphop het verschil in zijn eigen omgeving. Tijdens zijn lezing maakten mijn gedachten even de link met de poging van het kabinet om meer Jip-en-Janneketaal te spreken in plaats van stijve regententaal. Daar ligt een les die ook voor hiphop geldt: je kunt de taal nog zo goed spreken maar als uit dat wat je zegt blijkt dat je niet hebt geluisterd, heb je het nog niet echt begrepen.
Source: http://nieuws.mtnl.nl/
Het is algemeen bekend dat New York Nederlandse wortels heeft. Dit jaar wordt die 400-jarige band tussen de wereldsteden gevierd. Onder de titel P!oneers worden 20 Amsterdamse en 20 New Yorkse pioniers bij elkaar gebracht om te praten over wat jongeren kunnen doen om hun stad te verbeteren. Begin april nam ik deel aan de eerste ontmoeting in Amsterdam.
Wat me als eerste opviel is dat er in beide steden groepen jongeren zijn die als kansarm of moeilijk betiteld worden en waar vervolgens niet zo heel veel mee gedaan wordt. Totdat ze in de moeilijkheden komen. Dan wacht er een heel justitieel systeem en krantenkoppen. Volgens de Afro-Amerikaanse onderzoeksjournalist, politiekcorrespondent en activist Jeff Johnson die ook aanwezig was, biedt hiphop uitkomst.
Weet jij in welke stad het eerste hiphopzaadje ontkiemde? Wie Public Enemy, Rakim en De La Soul zijn? Kun jij ook de nieuwe generatie rappers zoals 50 cent, Lupe Fiasco, Common en T.I. citeren? Gefeliciteerd. Dan spreek je vloeiend hiphop en ben je automatisch verbonden met miljoenen jongeren wereldwijd die dezelfde taal spreken.
Tot een paar jaar terug sprak ik vloeiend in hiphop. Ik wist wie wie was in het wereldje, wie wat had gerapt en waarom de ene rapper niet met de andere door een deur kon (ook heel belangrijk). De taal begon echter weg te ebben toen ik merkte dat er in tracks meer werd gesproken over materiële en vrouwonvriendelijke zaken dan wezenlijke dingen. Ik wilde deze taal niet meer spreken. Maar het uitdrukkingsmiddel bestaat nog steeds en is levendiger dan ooit. De eerste keer dat ik een autochtoon jongetje uit Amsterdam 0ud-Zuid in een tram de hiphoptaal hoorde bezigen, was ik verbaasd. Tegenwoordig kijk ik er niet meer van op.
Als je als wereldverbeteraar of gewoon als mens zonder labels graag iets wil betekenen voor jongeren dan moet je de hiphoptaal beheersen. Want met hiphop in je achterzak kun je hangjongeren opleiden tot politiek activisten die hun plichten kennen en opkomen voor hun rechten in plaats van dag na dag klagen over het grote onrecht dan hen wordt aangedaan. Want met hiphop in je achterhoofd kun je ruziënde groepen jongeren nader tot elkaar brengen: het is namelijk een bindende factor onder veel jongeren. Hiphop is een overeenkomst die ons het verschil kan helpen maken.
Jeff Johnson maakt met hiphop het verschil in zijn eigen omgeving. Tijdens zijn lezing maakten mijn gedachten even de link met de poging van het kabinet om meer Jip-en-Janneketaal te spreken in plaats van stijve regententaal. Daar ligt een les die ook voor hiphop geldt: je kunt de taal nog zo goed spreken maar als uit dat wat je zegt blijkt dat je niet hebt geluisterd, heb je het nog niet echt begrepen.
Source: http://nieuws.mtnl.nl/
No comments:
Post a Comment